Hem senle hem de sensiz yapamıyorum be İstanbul!! Ne yapıcaz böyle bilemiyorum yani..Küçük bir şehire ya da ilçeye gittiğimde dinlendiğimi hissediyorum, hemen hemen her açıdan bu böyle oluyor..trafik yok, gürültü yok ohh rahat..insanlar samimi, sıcak..Herşey doğal sanki küçük şehirlerde..Çok dinleniyorum bu bir gerçek..Ama!! Seni de özlüyorum İstanbul'um neden acaba? En derin çıkmazlara sokan da sensin beni, en acı hıçkırıklara boğan da..neler neler yaşandı bu şehirde..şöyle bir bakınca hayatıma..Bir sen şahitsin hislerime bir de Allah..Moda, Beyoğlu vs ne çok anım var buralarda ne gözyaşları, ne kahkahalar..Nereye gidersem gideyim özlüyorum bu şehri..Neresini özlüyorum O'nu da bilmiyorum..Trafiği zaten bezdirdi, insanları desen malum..Tamam imkan çok sosyal açıdan her istediğin elinin altında ama bunlar içinde ciddi anlamda iyi bir gelirin olmalı ki rahat rahat yaşayasın..Allah'a şükür maddi açıdan beni bugüne kadar zorlamadın (babam sağolsun :)) ama manevi yönden böyle değil malesef..Bazen de diyorum ki iyi ki bu koca şehirde bunları yaşamışım herşeye alıştım zorluklara da göğüs germeyi öğrendim, zor insanlarla başa çıkmayı da hatta vazgeçmeyi de..sanki 25 yılda 50 sene yaşamışım gibi büyüdüm..Kimi zaman çok yoruldum, tükendim, dibe vurdum ama Allah'ın izniyle kalkmayı da bildim..hem de daha da güçlenerek kalktım ayağa..işte bu yüzden seviyorumdur belki de seni İstanbul'um..Çünkü ben herşeyi bu şehirde öğrendim!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder